Երևան քաղաքի առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարանի (դատավոր՝ Ժորա Չիչոյան) որոշմամբ կալանավորվեց Գայանե Հակոբյանը՝ 44-օրյա պատերազմում զոհված զինծառայող Ժորա Մարտիրոսյանի մայրը։

Հեչ չէի ուզում նրան ներս թողնել, բայց դե եկել հասել էր դռանս առաջ ու, մանավանդ, մի շիշ արաղ էր բերել: Դժկամությամբ ներս հրավիրեցի ու հարցրեցի. - Խեր ըլնի, էդ ինչո՞ւ ես ինձ հիշել:

90-ականներին ինչու՞ հաղթեցինք: Շատ պարզ: Գիտակցեցինք որ ունենք Մայր Հայրենիք:

Այն ինչ անում է այսօր նիկոլը 100 % ով ապացուցում է, որ ինքը պատրաստվում է փախչել Հայաստանից, ապացուցում է , որ ինքը ոչ միայն իր և իր ընտանիքի ապագան չի տեսնում Հայաստանում, այլ ընդհանրապես չի տեսնում Հայաստանի ապագան։

Մի անեկդոտ հիշեցի։ Մի կույր մարդ է լինում և կինը մեռնում է։ Հարևան, բարեկամ գալիս են, ինչ պետք է անում են, իսկ կույրը լուռ նստած է պատի տակ։ Կույրի կնոջը թաղելուց հետո հարևաններից մեկը դիմում է կույրին. - Այտա իամացա՞ր, որ կնիկդ մեռավ։ - Խի, էն էլ չե՞մ տենում, որ գիշերը ծոցս չի գալիս ու մենակ եմ քնում։

Քիչ առաջ «Աբովյան» ՔԿՀ-ում այցելում էի տիկին Գայանեին։ Փոխանցում եմ տիկին Գայանեի ուղերձը՝ բառացի։

Արդեն քանի օր է ամենուրեք քննարկվում է զոհված զինվորի մոր ձերբակալման հարցը: Մի կողմ թողնենք բոլոր տեսակի թեր և դեմ վարկածները, պատճառաբանությունները, արդարացումներն ու մեղադրանքները, որոնք ամենատարբեր կոչերով են լցված, ընդհուպ՝ Աշոտ Փաշինյանից մի նոր Սամվել Մամիկոնյան արարելու իղձով:

Նիկոլն է Արցախը հանձնում ու հերոսների ծնողներին դատում, ոչ թե՝ Սուպեր Սաքոն։ Չէի ուզում այս թեմային անդրադառնալ, բայց պետք է: Ինքս Կոմիտասի, Խաչատուրյանի, Եկմալյանի, Սպենդիարյանի արվեստի, ինչպես նաեւ արևելյան մուղամի պրոֆեսիոնալ գիտակ չեմ։

Եվ որքան կուզեք աղավնիներ բաց թողնեք, միևնույն է խաղաղություն բերում են միայն հայ ՄԱՅՐԵՐԻՑ ծնված արծիվները: Եվ այսօր, այդ արծիվներից մեկի մայրիկին՝ տիկին Գայանեին, օրվա ստահակ իշխանությունը փորձ է անում շինծու և կարված դատական գործով հաշվեհարդար լինել. հաշվեհարդար լինել այն մորից, ով աշխարհի ամենաթանկ գինն է վճարել ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ապագայի համար՝ իր որդու կյանքը: Օրվա իշխանությունը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ նա չունի սրբություն, պատիվ, նամուս և իհարկե, նա պատրաստ է սեփական իշխանությունը պահելու համար հատել գրված և չգրված բոլոր կարմիր գծերը:

Առաջին հայացքից արտասովոր ոչինչ չկա, երկու երիտասարդ տղաների նկարներ են իրար կողք դրած, բայց դա միայն առաջին հայացքից։